Anglezowanie – rytmiczne unoszenie się w takt ruchów konia podczas kłusowania.
Bryczesy – przylegające ściśle do ciała spodnie jeździeckie.
Cavaletti – drążki ułożone na podwyższeniu, stosowane do treningu konia i jeźdźca. Mogą być pokonywane w stępie, kłusie lub w galopie.
Czaprak – podkładka z materiału dobrze wchłaniającego pot, chroniąca grzbiet konia, leżąca pod siodłem.
Dosiad – sposób, w jaki jeździec siedzi na koniu, uwarunkowany jego budową ciała i stopniem wyszkolenia konia. Oddziaływanie dosiadem jest podstawową pomocą jeździecką.
Foule (z francuskiego, czyt. fule) – skok / krok galopu konia, długość ok. 3-4 m.
Lonża – ok. 10-metrowa taśma (lub linka). Służy m.in. do celów treningowych – pracy z młodym koniem, a także do trzymania konia podczas lekcji jazdy konnej dla początkujących.
Maneż – ujeżdżalnia, plac do jazdy.
Ogłowie – element rzędu końskiego, wykonany najczęściej ze skóry, który zakłada się na głowę konia na czas jazdy.
Padok (z angielskiego: paddock) – ogrodzona kwatera pastwiska.
Parkur – plac, na którym rozgrywane są zawody w skokach przez przeszkody.
Pomoce – sygnały, za pomocą których jeździec oddziałuje na konia. Rozróżniamy naturalne i sztuczne pomoce jeździeckie.
Popręg – pas zapinany pod brzuchem konia, utrzymujący siodło na jego grzbiecie.
Strzemię – metalowa stopka utrzymująca stopę podczas jazdy, połączona z siodłem poprzez skórzany pasek zwany puśliskiem.
Sztyblety – skórzane buty do kostki, na płaskiej podeszwie, do jazdy konnej.
Sztylpy – rodzaj skórzanych, zapinanych ochraniaczy otulających łydki jeźdźca. Zakładane do krótkiego obuwia zastępują cholewy długich butów.
Uwiąz – pasek lub sznurek zakończony metalowym zapięciem, służący do prowadzenia konia lub przywiązywania go podczas pielęgnacji.
